فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 4، زمستان 90 ، شماره پی در پی 14

شگردهای خاص مولوی در انعطاف پذیر کردن قافیه

صفحه (0 - 0)
عبدالله ولی پور،رقیه همتی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
با بررسی علم قافیه بر اساس مطالبی که در کتب بلاغت و نقد شعر، مسطور است به سهولت میتوان به اهمیت قافیه و اثربخشی آن در شعر فارسی پی برد . قافیه با همه مزایایی که دارد گاهی محدودیتهایی در شعر بوجود می and not;آورد و بعضی از شاعران معنی را فدای قافیه میکنند . درحقیقت اینگونه در مقابل محدودیتها خود را باختن از ضعف شاعری ناشی میشود و شاعر هنرمند هرگز با قرار گرفتن در چنین تنگناهایی ، معانی ناب را فدای لفظ و قافیه نمیکند . در این میان مولوی بزرگترین شاعری است که چنین تنگناها و محدودیتهائی باعث نمیشوند که او معنی را فدای لفظ وضرورت قافیه بکند ، بلکه برعکس نبوغ ذاتی ذهن ناخودآگاه وی ، با سنت-شکنیهای جسورانه ، رستاخیزی در الفاظ قافیه به پا میکند که هر خواننده یا شنونده and not;ای را به اعجاب وامیدارد. هدف نگارنده ، در این مقاله این است که شمه and not;ای از نوآوریها و هنجارگریزیهای هنرمندانه مولوی را در جایگاه قافیه در کتاب شریف مثنوی بررسی کند.

کلمات کلیدی
مولوی , قافیه , موسیقی , هیجانات روحی , هنجارگریزی , نوآور